فلفل سفید درختچه‌ای بالا رونده‌ای است که به حالت خودرو و وحشی در مناطق مختلف هند می‌روید. گل‌های آن سفید و به صورت سنبله و میوه آن گرد و کوچکتر از نخود، ابتدا به رنگ سبز و پس از رسیدن به رنگ قرمز تیره در می‌آید و به شکل خوشه‌ای از ساقه آویزان می‌شود. برای به دست آوردن فلفل سفید، دانه‌ها هنگام برداشت باید کاملاً رسیده و به رنگ کبود متمایل به قرمز تیره باشند. دانه‌ها را در آب قرار می‌دهند تا خیس بخورند. سپس تنها مغز دانه‌ها باقی می‌مانند که در جریان خشک شدن رنگ سفید متمایل به زرد پیدا می‌کنند. فلفل سفید از گیاهان دارویی بسیار قدیم جهان است و دارای طبع گرم و خشک می‌باشد. از خواص آن میتوان گفت:رقیق‌کنندهٔ خون، ضدبلغم، ضدنفخ و ضدسرفه است. از فلفل سفید برای تسکین درد دندان، قطره قطره آمدن ادرار، تقویت کبد، تنگی نفس، تقویت حافظه، مسمومیت و تقویت معده نیز استفاده می‌کنند. تقويت كننده معده و بادشکن می‌باشد. گرد آن باعث فرار حشرات می‌گردد و برای جلوگیری از بیدزدگی لباس در میان لباس‌ها بپاشند. فلفل مقوی حافظه و اعصاب می‌باشد. مسکن دردهای عصبی است. فلفل خون غلیظ را سبک می‌کند. کسانی که جذام دارند از فلفل در برنامه غذایی خود استفاده کنند. جهت موخوره فلفل سفید را با پیاز و نمک مخلوط نموده بمالند. جهت رفع بلغم و بلغم لزج فلفل و مویز میل شود. جهت درمان خنازیر به صورت ضماد بگذارند.